Есенската депресија ни носи зголемен апетит. Всушност, медицинскиот термин е сезонско афективно нарушување. Претставува форма на депресија, која настапува во есен и зима, откако за најлоши месеци се сметаат октомври и ноември.
Познато е дека депресивните состојби предизвикуваат нарушување во комуникацијата меѓу невроните, што се должи на нерамномерноста на трите вида хемиски соединенија во мозокот – норепинефрин, серотонин и допамин, кои ги емитуваат електричните сигнали помеѓу клетките. За да се постави дијагноза на сезонско афективно растројство, потребно е да има присуство на карактеристични симптоми во текот на последните две години во наведеното време, откако во пролет и лето тие недостигаат.
Во 1987 година Американската психијатриска асоцијација официјално ја регистрира оваа душевна состојба како сезонско афективно растројство.
Оваа форма на депресија е поврзана со недостаток на природна сончева светлина, што пак доведува до намалени нивоа на хормони на среќата – серотонин и ендорфин. Од друга страна, помалку витамин Д се синтетизира во нашата кожа, што нè прави особено чувствителни и нервозни.
Намаленото количество на природна светлина, исто така, доведува до зголемување на количината на хормонот на мелатонин, што е основен регулатор на цикличните ритми на човечкото тело. Тој е одговорен за спиење, телесна температура и чувство на глад, што го објаснува зголемениот апетит на есен.
Малиот број на сончеви часови и раното стемнување во текот на овој период го стимулира лачењето на мелатонин од епифизата, која достигнува максимум во тотална темнина.